Fala szczęścia

W trudnych momentach coś mnie bierze,
I zarykuję się po uszy.
Czemu tak robię sam nie wierzę,
Jak falę szczęścia mam zagłuszyć.

Może wyglądam na idiotę,
Który rechocze spazmem zdjęty.
Wtedy gdy biedak schnie z kłopotem
Problemem jakimś owładnięty.

Ostrzega kolka żołądkowa,
Zajady pękły krwawiąc całe.
A mi z radości puchnie głowa,
Dawno już tak się nie uśmiałem.

Padam na ziemię w głupim szale,
Pięty wesoło tłuką w trawę.
Obawiam się, co będzie dalej,
Gdy wiatry zaczną wiać łaskawe.

I już nie będzie śmiać się, z czego,
Biednemu łaska z nieba spadnie.
Daleko jednak jest do tego,
Na razie śmieję się szkaradnie.

autor

Grand

Napisany: 2013-12-12 Dodano: 2013-12-13 06:33:30

Ten wiersz przeczytano 521 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie