Fontanna

Jest mi smutno...
Nie wiem, co począć...
W fontannie rozpaczy zaczynam topić się...
W morzu łez pływać nie umiem ...
W swej pokojowej pustyni usycham z tęsknoty...
Nie wiem, czy coś do mnie czujesz..
Czy złudne są moje nadzieje.
Na to, że pokochasz mnie.
Że odmienisz życie me.
Że odczarujesz mój zaklęty los.
Że odmienisz tę noc,
Pełną snów o Twym istnieniu,
Bo wtedy czuję się jak w więzieniu.
Więzienie to me serce,
Nabite jak w butelce.
Zatkane korkiem miłości
I strumieniem złości.
Że mogłam pozwolić miłości
Że powiedziałam niech tu zagości.
A teraz tonę w rozpaczy.
I liczę, że nikt nie zobaczy.
Nie ujrzy mego cierpienia.
Bez Twego ze mną istnienia.

autor

potworek

Dodano: 2006-06-17 19:36:58

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie