Fotografia
Siedzę przed Tobą
Oglądam Twą twarz
Spoglądam na oczy i usta
I wiem, że zatrzymał się czas
On stoi w miejscu, ustał
Wyciągam rękę
Dotykam Twą dłoń
Przykładam ją sobie do mojej twarzy
I wiem, że już niedługo będziemy razem
Pozostało to sferą marzeń, bo życie takie
krótkie jest
Spoglądam na oczy
Widzę w nich łzy
Teraz płyną mi po policzku
Znowu zatrzymał się czas
On nie chce płynąć do przodu
Woli stać w miejscu
On nie chce by to się skończyło
Tak czyste, bolesne, prawdziwe
On woli stać w miejscu i patrzeć
Na nasze życie nieszczęśliwe
Mówią, że czasu się nie zatrzyma
Czy wolno mu się sprzeciwić
On nasze życie w rękach swych trzyma
Lecz czasem możemy się zdziwić...
Komentarze (2)
moim zdaniem środki arystyczne są czasami zbędne.. tym
razem t podtrzymuje, bo wiersz bardzo mi się podoba.
dobrze, że są fotografię, one mają moc zatrzymania
czasu. wspomnień. oddaje głos. pozdrawiam
To my zatrzymujemy czas...często żyjemy wspomnieniami,
nie widząc teraźniejszości i przeszłości...mimo że
niewiele tu znalazłam środków artystycznych, w treści
bardzo mi się podoba.