fragment sztuki Zamek

Henryk:
Na mą duszę nie gaśnij w mej głowie
obrazie istoty którą me sece pożąda.
Żenić się z obowiązku? A kochać inną?
Czemu los podły szyderca,
utkał mą przyszłość wpatająć w nią ciernie?
Grzegorzu tyś rację miał a jam nie słuchał
klątwa na me wziosłości młode
i brak życiowego doświadczenia.
Czemuż to Cię nie słuchał w owej godzinie
w której opisałeś historie mego rodu?.
Biada mym uszom co na prawdę zawarte stały.
Marionetką w rękach panów byłem
co życiem mym jak monetą obracali.
Zwykłą kukłą od dziecka karmioną
kłamstwem i bluźnierstwem!
A gdy serce moje w owe chwile pamiętne
żarem uczuć zapłonąć zdołało
natychmiast gaszono i płachtą przykrywano,
by oczy me łzami dziś strapione
zobaczyć nie mogły prawdy najsłodszej.
Cóż żeście uczynili panowie wielcy z umysłem moim?
Czyż włości wasze przepastne, które władcom
kontynentami się wydają zbyt małe?
na wasze ciasne dusze i wielkie chciwości?
Czyż małżeństwo niechciane umową kolejną
podpisaną ludzkim nieszczęściem i kłamstwem być miało?
Och biada wam biada szubrawcy!
Domu mój wybacz żem cię nie poznał.
Tej nocy prowadząc mnie do tej piwnicy
ukazałeś mym oczom prawdę jaśniejącą
i w serce wplotłeś na nowo polskie
Dąbrowskiego nutę co każdy Polak w sercu dzierży
i z jako tarczą w bojach postrzępioną się obnosi.
Nocy tej pamiętnej przysięgam Ci ojczyzno wrócona
że nie opuszczę Cię aż do śmierci.
Ślubuje to na krew moją. Nie niemiecką!
Na siłę w żyły me wpajaną lecz polską!
Grzegorzu sługo domu mego szablę dajże mych przodków!
Nią zerwę wszystkie układy i nowe sporządzę.
Według prawa naszych ojców

autor

Thomas_Santi

Dodano: 2007-01-12 19:06:03

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie