Gabi

Nie to żebym nie lubił muzyki, ale fortepian brzmi
elektryzująco - chyba, że grywa od święta.

No i tak trzymaj babuniu, wnuczęta trzeba i należy
kochać. To miły i zaszczytny obowiązek, starszego
pokolenia. Ciepły serdeczny, na kanwie miłości
pokoleniowej

Wiersz pełen uczuć , tak jak ja to lubię.

Trudno nie kochać takiej słodkiej wnusi. Zachowanie
małych dzieci jest tak zabawne i budzi radość w sercu.

Śliczny wierszyk z przyjemnością go przeczytałem

Takie maleństwo to sama słodycz, szkoda tylko że budzi
się wraz z pianiem koguta, a nie pośpi dłużej. Trudno
komentować, po prostu urocze dziecko powiedzą
wszystkie babcie.

Musisz bardzo kochać swoją małą wnusię... trochę
zazdroszczę takiego aniołka... Wiersz pełen miłości
i szczęścia.. lekki i dobrze się czyta..
wnusia jak dorośnie to pewnie babcine wiersze
chętnie poczyta.

Pięknie określiłaś swoją wnuczkę w wierszu"maleńki
okruszek".Małe dzieci są tak urocze i niewinne,że
można nimi bez przerwy się zachwycać.Dobry
wiersz,dziesięciozgłoskowy,rytm i rym zachowane.

Jak moja Alusia jest ta twoja wnusia . Trzeba wciąż
uważać jak okruszki zbiera , co do buzi wkłada w
niczym nie przebiera.
Kiedy pokazuje jak to babcia chodzi , pękamy ze
śmiechu . Wnuczki to uciecha .
Taka zabaweczka jakby nakręcona , biega i nigdy nie
jest zmęczona .

widziałam ją na zdjęciu ..jest urocza ..wszystko się
zgadza ...z czasem zacznie pisać wiersze jak Babcia ..
z każdego Twojego wersu płynie wielka miłość

Piękna, słodka miłość babcina.Życzę samych
wspaniałości wnuczce i babci!Piękny wiersz.

Jaki slodki opis...i te "zuczki duze" -z prespektywy
dziecka wszystko wydaje sie takie ogromne:)Zachwyt nad
wnusia uzasadniony. Uroczy wiersz