W galerii żywiołów

pierwsza sala

lodem zdobione obrazy
krzyczą chłodem
i brakiem światłocienia
koneserzy piękna próbują się go doszukać
wodzą wygłodniałym sztuki wzrokiem
od ramy do ramy

druga sala

wielkie drewniane zegary
te bezduszne
które kradną czas szczęśliwym
już topią wskazówki
w ogniu wybawczym
sprowadzającym wszystko do garstki popiołu

trzecia sala

to mój pokój
wielkie łóżko
szklany stolik
na półkach meblościanki słonie z porcelany
wszystko otulone wiatrem niemiłosiernym

ja skulona w kąciku
zamarzam i płonę na przemian
w zwolnionym tempie odliczam marzenia
które już nie zdążą się spełnić

autor

Kara Kaczor

Napisany: 2006-05-19 Dodano: 2006-05-19 10:32:24

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie