Garbata dusza

Grzech grzechem obrasta i garbem się staje
duszy, co jest domem ludzkiego sumienia,
w niej się zagnieżdżają lęki i zmartwienia,
a to zawsze życiu gorzki posmak daje.

Zło wciąż myśli targa jak wiatr wiotkie trzciny,
zaskakując dziwną zmiennością nastroju,
bez cienia radości czy chwili spokoju,
budzi w sercu wściekłość lub poczucie winy.

Na pierwszy rzut oka nikt nie dojrzy tego,
że to chandra duszy, co w skrytości cierpi,
za dnia mami śmiechem, sukcesem się chełpi,
a nocą głos słyszy sumienia swojego.

A gdy Pan wszech czasów pustą już klepsydrą,
zamknie ziemski rozdział żywota ludzkiego,
to dusza garbata z rozkazu Bożego,
sczeźnie, bo się stała z piekła rodu hydrą...

autor

M.N.

Napisany: 2020-01-26 Dodano: 2020-01-26 11:33:59

Ten wiersz przeczytano 1755 razy

Oddanych głosów: 47

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie