Garbata dusza
Grzech grzechem obrasta i garbem się
staje
duszy, co jest domem ludzkiego sumienia,
w niej się zagnieżdżają lęki i
zmartwienia,
a to zawsze życiu gorzki posmak daje.
Zło wciąż myśli targa jak wiatr wiotkie
trzciny,
zaskakując dziwną zmiennością nastroju,
bez cienia radości czy chwili spokoju,
budzi w sercu wściekłość lub poczucie
winy.
Na pierwszy rzut oka nikt nie dojrzy
tego,
że to chandra duszy, co w skrytości
cierpi,
za dnia mami śmiechem, sukcesem się
chełpi,
a nocą głos słyszy sumienia swojego.
A gdy Pan wszech czasów pustą już
klepsydrą,
zamknie ziemski rozdział żywota
ludzkiego,
to dusza garbata z rozkazu Bożego,
sczeźnie, bo się stała z piekła rodu
hydrą...
Komentarze (50)
Czyli, można by rzec, że dusza, która zakłada maskę...
Wiersz mi się bardzo podoba. Pozdrawiam serdecznie :-)
Pozdrawiamy was serdecznie przyjacielu ...
Witaj,
wyjątkowo nie zrozumiemy się - mam nadzieję...
To wpojone nam straszenie odwieczne piekłem, dla
wierzącyvh jest często tylko kulą u nogi - nie
da sie zrozumieć logiką, a dogmaty już nie
pasują...
Ale pozdrowienia i uśmiech zostawiam.
Bardzo ciekawy temat, a czy wszyscy mają sumienie?
Pozdrawiam
Z dużą stronnością i kunsztownym piórem napisany
wiersz.
Pozdrawiam Marianie :))
Czegoś nowego dowiedziałem się o duszy. Za to jestem
Ci wdzięczny. Świetne strofy. Pozdrawiam.
Moja żona po szczegółowych badaniach stwierdziła, że
nie mam duszy. Żona jest pielęgniarką, a nie poetką.
Pielęgniarki są bardziej potrzebne od poetów.
Miłego wieczoru Marianie. :)
Grzech trzyma ludzi wierzących w ryzach. Ciekawy
wiersz. Pozdrawiam.
Wywołałeś niewesołe refleksje swoim dobrym wierszem
mocno i refleksyjnie
Pozdrawiam serdecznie
Rozmowa duszy z tym, z tyłu aniołem,
kto komu i kiedy walić ma o bruk czołem.
Pozdrawiam Marianie, zgrabnie napisane, jakby naukowo.
Witaj Marianie:)
No nie ukrywam,że niezwykle starannie dobrałeś słowa
do wiersza:)
Pozdrawiam :)
Mocny wiersz. Zatrzymałeś mnie swoją refleksją na
temat duszy. Pozdrawiam serdecznie Marianie :)
Mocny i zatrzymujący na dłużej wiersz, ileż takich
chodzi po tym świecie...
Pozdrawiam wtorkowo
Dusza która ma garba to dusza z sumieniem na ramieniu,
po przejściach, mądra po latach doświadczeń.
Ciekawy wiersz zmusza do refleksji.
Pozdrawiam serdecznie