Gdański poranek o 5:59

Oto, co może przyjść do głowy, gdy po nieprzespanej nocy i zbyt mocnej kawie człowiek przystanie na balkonie i zapatrzy się na malowane, miejskie niebo.

Sroki i mewy
Dają kocert
Do akompaniamentu
Rytmicznych uderzeń
Ostatnich łez
Minionej nocy

Trel zakłócany
Szmerem samochodów

Hen w oddali
Mruczą koty
Nazbyt sobą zajęte
By popisu wysłuchać

Różowe świtem chmury
Mkną popędzane
Przez bezszelestny wiatr

Śpiewają słowiki
Kraczą gawrony
Koncert trwa
Nieprzerwanie

autor

unbred-tocher

Napisany: 2007-04-08 Dodano: 2007-04-08 06:05:15

Ten wiersz przeczytano 429 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie