Gdy łowy się skończyły

Siabo kochanie, jak zawsze z serca dziękuję, wiele dobrego :)

Przed laty poszła za głosem swego serca, co spowodowało, że dotąd nosiła blizny po odejściu ukochanego. Brakowało jej palącego dotyku warg, ciepła jego dłoni i jego fantastycznego aromatu skóry.
Wtedy, kierowana instynktem tak starym jak świat, otworzyła się dla niego
niczym kwiat. Już na widok jego sylwetki ciepło rozlewało się wokół serca. Jego
obecność koiła i uspokajała, jednocześnie rozpalając krew i rozogniając ciało.
Często w zapamiętaniu całowała jego delikatną skórę, wchłaniając znany
zapach jego młodego i pięknego ciała. Przesuwając dłońmi po gęsto owłosionej
klatce piersiowej, czuła uderzenia jego serca. Kiedy ujmował jej dłonie całując
wewnętrzną ich stronę, jej serce biło tak szybko jak u ptaka. Pozostawała jakby w transie owładnięta czarem miłości, aż do dnia, gdy w jego głosie zabrzmiała nieznana jej dotąd nuta. Życie przyniosło jej już wiele niespodzianek, ale tego się nie spodziewała, że ją zostawi. A przecież w tym, co ich łączyło, było więcej nieba niż we wszystkim, co wcześniej spotkało ją w życiu. Zostawił ją. Gdy to do niej dotarło, ogarnęło aż po czubki palców lodowate uczucie zagubienia. Poczuła się jakby wpadła w mrowisko, oplątana pajęczyną dźwięków krępujących swobodę ruchów. Wraz z nim,
odeszła radość, zniknęła jak przesłonięte chmurą słońce. Wydawało się jej, że nawet powietrze wokół przesycone jest smutkiem. Dopadł swej ofiary, łowy się skończyły i przestały go bawić. Poszedł na świeże pastwiska, nie myśląc wcale o kobiecie, którą zostawił. Zaniosła się bolesnym płaczem, szloch niósł ulgę udręczonemu sercu. Wtedy postanowiła, że musi wyrwać go żywcem z serca. Choć od rozstania minęło już dużo czasu, ból nie łagodniał,
pamięć uporczywie przypominała, że gdzieś tam...
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2012-01-18 Dodano: 2012-01-18 10:19:23

Ten wiersz przeczytano 660 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie