Gdy mniemanie przerasta...

"gdy mniemanie przerasta wielkośc" to nie jest jeszcze
tak źle bo każdy z nas coś w sobie posiada z filozofa
ale jeżeli wielkość ma mniemanie że jest największa to
już wtedy dzieją się różne skręty dróg w każdej
dziedzinie Wtedy z początku są wielkie owoce a potem
maleńkie alo wcale ta przenośnia z tym dębem jest na
czasie naszych codziennych dróg i zawirowań

:))).....Swietne!

Dobra satyrka..Tylko dedykacji dla mnie zapomniałaś
:)..Acha, orzeszki nie pasują :).. M.

przerost ego nad własne możliwości często staje się
złudne .brawo.

hahaha ... pycha! (na megalomanię)

Został zdołowany za małe "kasztany". A ładnie to tak
śmiać się z bliźniego?

Ciekawie ujęty temat. Właśnie jest tak jak piszesz.
Kiedy mniemanie przerasta wielkość wtedy rośniemy ale
z różnymi efektami. Pozdrawiam:)

to chyba się zwie - pycha :)

Świetne,świetne!!! Gratuluję! Niejeden wysoki jak
topola,szeroki jak dąb Bartek, a owocki pracy tyci
tyci maluteńkie.Problem w tym, że to głównie dzięki
nam tak urósł...Pozdrawiam@

Rośnie ego. A jaki pożytek z tego? Pozdrawiam!

oj, tak się właśnie dzieje, gdy człowiekowi za dużo
się "mniema" ;-) (popraw na "na pewno") pozdrawiam :-)

wielkie mniemanie - "tylko owoce ciągle malutkie" oj
znamy takich...dobry wiersz (:

nic dodać, nic ująć...z ust mi to wyjęłaś......"chłop
jak dąb, a resztę doczytajcie sobie...

przyrównanie ludzkiego mniemania o sobie..do drzewa
....podoba mi się ...pozdrawiam ciepło