Gdy sam...

ulica jest jak rzeka
co podmywa słabe brzegi
ucina szarością grube korzenie
zabłąkany wróbel
nie ma więc kolegi
na którym by usiadł
i ukrył w liściach spojrzenie

wiatr błądzi stale
szuka nowej kochanki
bawi się swą siłą
unosząc żądz chustę zbyteczną
w tym karnawale

i choć mętna woda
zaspana burzą
kłóci się z błotem
czyja jest ta twarz?
padnięta w kałużę...
to nie zmieszasz rzeczywistości
kuchennym robotem
nie otulisz się oknem
siedząc sam
w promiennym biurze

a otarta łza
igra z twoją niemocą
jest silniejsza o te troski twoje
i znoje codzienne
zbierane skrupulatnie pod rzęsą

tylko postura twa
zamykając oczy senne
staje się nieba nocą

piękna rzecz widziec uczniow w mundurkach! ;)

autor

Zwiastun Nocy

Napisany: 2006-11-08 Dodano: 2006-11-08 10:22:09

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie