gdyby.

Gdyby zburzyć mur, który nie pozwala nikomu dotrzeć..
Gdyby wysłać list w butelce, z wołaniem o pomoc do nieba.
Byłoby łatwiej.
Ale wśród tych cegieł kłamstw, jest niby cieplej. I mylnie bezpieczniej.
Zburzony most, po którym mogłaby przejść znajoma twarz.
Poza widocznym horyzontem, czeka rzeka wspomnień.
Świat przekroczył granicę, między rzeczywistością, a urojeniem..
I znowu wśród ścian, wydaje się wszystko prostsze.
Między szczelinami, dociera smuga światła,
która informuje, że gdzieś istnieje życie.
Patrząc w dal, dostrzegając gdzieś cień prawdy,
myśląc co jest prawdą a co fikcją,
gubię się na drogach życia i śmierci.

autor

Siuniek

Napisany: 2008-02-15 Dodano: 2008-02-15 18:12:22

Ten wiersz przeczytano 670 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie