Gdzie te czasy...

Nowe armie jutrzejszych rycerzy już zaczęły się wgryzać,
w na wpół martwą przestrzeń zdławionego gniewem życia.
Zasiadają przy konsolach, prześladując sztucznych wrogów,
między palcem, a dżojstikiem tworzą nowe dekalogi.
Kiedyś cool to było piwo, popijane na wagarach,
Dzisiaj liczą się dzieciaki sterowane dopalaczem.

W siłę rośnie pokolenie zagubionych priorytetów,
Nikt nie powie im, że mają czas, by na skrzydłach zwiedzić wszechświat.
Przyspieszają z desperacją, by mieć dowód na swą wartość,
Znajdą ją w aptekach. Znajdą w kablach wpiętych pod cywilizację.

Upadłe dzielnice, chemiczne Ego i autorytety z ciasnej celi,
Dzieci – nie dzieci. Zaciśnięte mocno pięści.
Ci co byli, są i będą, w sosie z boskiej krwi,
Przyklaskują tylko sobie. Władza lubi być. Po prostu być.
Tworzy się świat ludzi, nakręcanych jak budziki,
Działających kiedy trzeba. Co dzień martwych w nieświadomym, sztucznym bycie.

A rodzice to starocie. Kto by słuchał dziada, co nie sprzeda działki prochu,
Oni zapomnieli jak to jest być luuuuz. Na topie.
Tylko kiedyś taki dziad, tydzień nie siadł do obiadu,
By wymyślić jak Mariolce wrzucić kwiatki do plecaka.
Kiedyś słońce zapraszało do pikników przy gitarze,
A na deszczu się tańczyło z bluesem we walkmanie.

Znaczki łyżwy i trzech pasków. Paranoja na sterydzie,
U rodziców w każdym groszu. Tam, gdzie walczy się o każdą chwilę życia.
Tam bandamka, warkocz zmleczy, tanie wino dla hardkora,
Na polanie spisywało się pamiętnik rocknrolla.
Trzy litery w kółku, sztywny łokieć, rajd po mieście, lans dla lasek.
Tam Westfalia w kwiaty zdobywała polskie drogi....co się stało....Gdzie te czasy....

autor

rebel

Napisany: 2010-10-05 Dodano: 2010-10-05 14:10:57

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie