głos duszy

Mówiłaś idź ciszej niż szept wiatru ,
Nie krzycz gdy napotkasz po drodze blade ciała ,
Ci ludzie już odeszli ,
Przeminęli , jak te dni gdy byłeś dzieckiem co łapie różowe marzenia w małe ręce ,
A krzyk to tylko ironia , pustka twych myśli .

I jak słonie przekraczają szczyty gór Tybetu ,
W zakamarkach twojej wyobraźni ,
Tak ty na białej fali ,
Przepłyń nad wyspą ludzkiej próżności .

A gdy nocą siądziesz przy okrągłym oknie ,
Zamknij swe oczy ,
I żyj błękitnymi wspomnieniami ,
Co jak róże wyrastają na spalonej łące .

Tak mówiłeś mi motylu ,
Moja mała biała duszo .

autor

vale

Dodano: 2006-11-19 22:03:58

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie