Uśpiony raj

To był ogród pamiętam ,
Żelazne drzewa z wysiłkiem chciały poruszyć gałązką ,
Ptaki z oporem próbowały otworzyć ołowiane dzioby ,
Kamienne motyle bezradnie pragnęły trzepotać skrzydłami.

To był ogród pamiętam ,
Pamiętam to uśpione piękno ,
Krzyk obłudy który rwał się z ust zamarłej natury ,
Przerażenie strumyku , który stanął bez nurtu ,
I na kształt gejzeru oddawał swe piękno wysokim chmurom .

To był ogród pamiętam wciąż ,
Który płoną z przeszywającym jaźnie wrzaskiem palących się stalowych liści ,
I pamiętam już tylko później mój ból ,
Gdy złotą lutnią , ktoś przebił me serce bym cicho mógł umrzeć i szybko stąd odejść .

autor

vale

Dodano: 2006-11-14 20:56:46

Ten wiersz przeczytano 648 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie