Z głową w chmurach
Ciągle wierzę w cuda tylko raczej cicho
nie jestem przesądny ale nie śpi licho
i marzeń motyle cieszą mnie barwami
ich roje wciąż mnożę rankiem wieczorami
Jeśli ktoś pomyśli ot szczęśliwy
człowiek
żyje z głową w chmurach wtedy mu
odpowiem
by bujać w obłokach i sen w jawę zmienić
stopy trzeba zranić o ciernie na ziemi
Komentarze (15)
Święta prawda-samo życie!
Super wiersz.Jest nie tylko bardzo poprawnie zbudowany
ale zachwyca przede wszystkim mądrością.Gratuluję
jeśli sen da się w jawę zmienić, od dziś chodzę
boso.... a niech tam !! ciekawy wiersz, rymy wyważone,
umiejętnie dobrane i jeszcze dwunastozgłoskowcem!
brawo!! a wiem, co mówię :) pozdrawiam
świetna puenta !!! Masz racje wiele trzeba przeżyć, by
zrozumieć jakie może być piękne życie, mimo jego
szarości...
Jak Ktoś jest taki wysoki,dotyka głową obłoki,jak
mnoży jeszcze motyle,ma całkiem
sporo...no,tyyyyyyyyleeeee:)
Każdy z nas rani się o ciernie, ale myślę, że życie
bez nich nie byłoby ciekawe.
Pięknie zaklinasz.Głosuję.A stopy poranione marzenia
wygoją.Pozdrawiam.
podoba mi sie - choc sie czepiasz - ja pomyslalem zeby
docenic chwile szczesliwosci trzeba zaznac bruzd
rzeczywistosci - dam + bo wart
Samo życie, pięknie napisany wiersz.
Niby przesądna nie jestem ale " w lichio" ciut wierzę
a marzyć lubię - oj lubi,tym bardziej, że życie
różami usłane nie jest.
Jestem tez romantycznką dlatego też wiersz przypadł mi
do gustu - pióro zachwyca, lekka forma też.
"pan poeta, pan poeta", niech Pan marzy i się nie da
Żyjąc marzeniami,potykamy się nieraz o brutalną prozę
życia
U romantycznie zakochanego wariata, poharatana może
być przez nieuwagę także facjata.
tak marzymy i żeby chociaż część spełnić lub odrzucić
mimo że piękne cierpimy bardzo wewnątrz Dobry wiersz
sens dążenia do szczęścia przybliża
racja - wtedy dopiero docenia się małe - wielkie
rzeczy - jak choćby piękne barwy motylich skrzydeł :)