Główka róży

tęskny wiatr usiadł
na krawędzi jawy i snu
zasadził wspomnień sad
i obsiał pole
pełne twych włosów lnu

dawne oczy przeniósł
w ogrody
pełne główek róż
liści zaczerpniętych słów
i oparć o kamień
szklanej łzy
płynącej przez dzień

tęskny wiatr usiadł
na ławeczce problemów i złud
z oparciem szkolnych lat
gdzie wiśnię
złączył przelany z dawna miód

dawne stopy pognał przez dzieła
wielkiego trud
byś chciała
przyjąć spotkanie znów
w rękach główek
tych
bordowych róż...

Mej "siostrze" i nalepszej przyjacółce Karolinie O.

autor

Zwiastun Nocy

Napisany: 2006-09-13 Dodano: 2006-09-13 13:52:16

Ten wiersz przeczytano 1142 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Wolny Klimat Radosny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie