Głuchy telefon

Dźwięk przerywa ciszę,
która powinna trwać,
leczyć i koić
poranioną po całym dniu
duszę.
Odebrać, czy nie?
Kto przerywa mi
chwilę wytchnienia
przed kolejnym maratonem?
Nic nie słyszę.
Mówię.
Prawie krzyczę,
jak zagubione dziecko
szukające matki.
Może jednak...
Nie.
Wiem już.
Kolejny głuchy telefon.
Kolejny błąd w scenariuszu życia.

Wiersz jest dosyć stary. Tak dla porównania...

autor

Jass

Napisany: 2009-05-07 Dodano: 2009-09-22 12:04:50

Ten wiersz przeczytano 539 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie