Gniew i nostalgia

Zbierał się we mnie od długiego czasu...
Przez spokój i ciszę...
Przez samotność...
Przez gwałt i upokorzenia...
Przez Życie i Śmierć...
Wszystko co mogło cieszyć...
Odeszło niezauważone...
Spustoszył moją duszę...
Osiągnął swoją pełnie...
Swoją doskonałość...
Nieopanowany krzyk...
I...Nieprzeniknioną ciszę...
Gniew...Którego nie potrafię wyrazić...
Gniew...Który rozpala moją duszę...
Gniew...Który zanika gdy widzę Ciebie...
Oczy Twe lśnią kryształowym blaskiem...
I gniew odchodzi...
Powraca nostalgia...
Powraca spokój i upragniona cisza...
Tak wiele znaczysz w moim życiu...

...już odszedł, ale powraca do mnie czasami... czasem boli, ale wtedy wiem że jesteś przy mnie...

autor

Szklista

Dodano: 2005-11-18 21:18:36

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie