Godna pogardy

Dziewczyna tłumu
wciąż w sukience
z pierwszej komuni
z twarzą umazaną czarną posoką
zdziera kolana do krwi
klęcząc przed nimi, błagając
o dwa grosze na śmierć
z dusza tkniętą tkanką rozkładu
Godna już tylko pogardy

Kopana, z daleka od czarnych fraków
i pięknych sukienek z bielutkiej gazy
Zanosi się szlochem gwałtownym i strasznym
czarne są nawet jej słodkie łzy

W tumanach kurzu zostaje
godna pogardy
usta ma pełne szarego popiołu
pragną jej już tylko czarne, lśniące muchy

autor

Sorsha

Napisany: 2006-04-03 Dodano: 2006-04-03 16:50:27

Ten wiersz przeczytano 630 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Obrazkowy Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie