W godzinie przedświtu

Pośród wieków i ćwierćwieczy,
z tej czy z tamtej życia strony,
w nikłym tylko blasku świecy
stoi człowiek zagubiony.

...cel, kierunek, sens, przyczyna;
miłość, rozpacz, strach, tęsknota;
coś się kończy, coś zaczyna...
– stoi mędrzec i idiota.

W wiedzy świecie utajonym
odpowiedzi próżno szuka,
kto wraz z światem pogrążony
w mrokach nocy ciemnej ducha.

---- ---- ----

Oto człowiek, który pragnie
kochać (bowiem po to żyje),
skryty w moim sercu na dnie
– sercu, które jest... niczyje?

...a wśród pustki i niebytu,
w bezradności i w niemocy
umiem tylko czekać świtu
tej naprawdę Wielkiej Nocy.

Wielkanoc 2005

autor

łosiek

Dodano: 2005-03-26 00:19:45

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie