Gołębia siła
Biały gołąbku!
Gołąbku biały!
Tyś od początku,
Prawdziwy-cały!
Pewnie zmęczonyś,
Ptaku wędrowny.
Ciszy spragniony,
Spokoju głodny.
Bielą swych skrzydeł,
Nas poraziłeś.
I wśród prawideł,
Wznieść się uczyłeś.
I choć strudzona,
Biała ptaszyna,
Wszystko pokona,
Wszystko przetrzyma.
Jak to możliwe?
Tego ja nie wiem!
Skrzydła cierpliwe,
Czy słabe? Już w niebie.
autor
ROZTRZEPANA
Dodano: 2005-04-10 08:32:38
Ten wiersz przeczytano 664 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.