góry

Słodki zapach gór, nie znana przyszłość
Ciasna dolina, spowita kocem z chmur
Zielony dywan, zielonych lasów woń
W dolinie człowiek, mokrą ociera skroń
Przed siebie idąc, za sobą zostawia ślad
Długa jego wędrówka, tak stara jak ten świat
Wtem w oddali, pośród szczytów jak ostrza
Wielki ptak szybując, wielkie toczy koła
Swym piskliwym jękiem, ów człowieka woła
Usłyszał go ten w dole, i nie myśląc wiele
Spojrzał tylko w górę i ruszył przed siebie

autor

damiano-82

Dodano: 2005-06-16 21:02:07

Ten wiersz przeczytano 766 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie