Góry moje, ścieżki moje

Pierwszy śnieg pobielił granie
kosodrzewinę nakrył białym kożuchem
pajęczyny ozdobił błyszczącymi perłami
ścieżki posypał śliskim błotem

Słońce na śniegu błyszczy iskrami
śnieg się topi jak zwykle - wodą
strumyki iskry zabierają ze sobą
nie ma pociechy z pierwszego śniegu

Szlaki górskie, czy wy mnie pamiętacie
kamienie, które głaskały me stopy
jeziorka zimne, błyszczące wśród grani
wichry, śnieżyce, też mi ukochane

Marzy mi się, znowu tak jak kiedyś
wędrować samotnie szlakiem, szczytami
czuć całym ciałem zmęczenia piękno
wdychać zapachy, swoją piersią pełną

Świerki dorodne, tam - pod reglami
te co tylko tutaj cieszą dorodnością
zaszumcie za mną, swymi gałęziami,
tak jak zapamiętałem, jak bywało kiedyś
przypomnijcie mi proszę swe górskie opowieści

Pamiętasz mnie ty sroko bystrooka
któraś narobiłaś rabanu - na mój widok
na mnie i mój plecak już wysłużony
i moją zazdrość, ze ty tutaj zostajesz

Skały jedyne, poukładane przedziwnie
po których stąpać mi było zaszczytem
czy mnie jeszcze pamiętacie, gdy na szczycie,
ze strumyka piłem wodę, o smaku zaczarowanym

Leszek K.

autor

LeszekK.

Napisany: 2010-10-26 Dodano: 2010-12-09 09:57:13

Ten wiersz przeczytano 822 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie