Gość

Przez całe twe życie puka do twych drzwi
Lecz na początku swej drogi nie wiesz
Nie jesteś świadoma tego, kto i dlaczego
I bezustannie dobija się i wali w twe życiowe
Różnymi kolorami przeżyć, pomalowane drzwi
Walczysz i miotasz się i kimś chcesz być
Dla kogoś więcej znaczyć, dla innych mniej
Pragniesz mieć swój plasterek, który
Przytuli cię do snu i ukoi twe obolałe ciało
I wtedy dzień twój zakończyłby się szczęśliwie
Nie wszystkim jednak dane jest to mieć
I dla ciebie również zabrakło plasterka
Na tym prześlicznym, lecz jakże smutnym świecie
I przyszedł dzień, a ona mocniej zapukała do twych
Jeszcze starością nie zniszczonych drzwi
I poddałaś się, otworzyłaś je na całą szerokość
A ona weszła i objęła cię swą nicością
I spokojnie usnęłaś i tylko ty wiesz, o czym myślałaś
Gdy ostatni raz zamykałaś swe oczy

Do mojej ukochanej siostry i przyjaciółki

autor

W.G.

Napisany: 2007-12-28 Dodano: 2009-05-08 09:09:27

Ten wiersz przeczytano 583 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie