Gra

...Ileż bym dał by cofnąc czas, chciałbym uratować to co zabiera mi czas...

09.12.2006

co dzień
przyklejam sztuczny uśmiech na twarz
smiechem przez łzy
próbuję oszukać podły los

ty rzucasz kośćmi w tej grze
przesówasz pionki na planszy życia
teraz na mnie padł los
proszę wurzuć szóstki dwie
szansę daj na kolejny ruch
ile mogę tak trwać

zwróć utracony cza
przywróć letni zmierzch
wieczorne chwile roztania
by powrócić za dnia
pozwól naprawić co zrobiłem źle

przecież jesteś panem gry
ja tylko marionetką
cofnij mnie o kilka pól wstecz

rzuciłeś kości
ile oczek
nie wiem
one wciąż toczą się

Tristan350

autor

Tristan350

Napisany: 2006-12-09 Dodano: 2006-12-30 18:33:16

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie