Gra pozorów

Rodzinne spotkania Uśmiechy
Gwarne rozmowy przy dobrym winie
Muzyka w tle Tańce
Istna sielanka

Pośród tego ja stoję
Zagubiona
Widzę tańczące twarze
Ich uśmiechy rozpływają się
W wirze szalonego tanga

Zamiast tańczyć z nimi
Zamiast śmiać się do rozpuku
Ja stoję i patrzę

I co widzę?
Ludzi w maskach
Radości i szczęścia
Którzy gdy nikt nie widzi
Stają się sobą…

A zazdrość fałsz i obłuda
wypływa z ich oczu nosów i ust
Niczym jad żmij zatruwa ich serca

I nagle już nie jest wcale tak rodzinnie
Nie ma uśmiechów i gwarnych rozmów
Muzyka jakby cichnie
Sielanka przestaje być sielanką

Nikt jednak zdaje się tego nie zauważać
Pozornie wszystko jest takie samo
Na zewnątrz życzliwość i serdeczność
A wewnątrz chciwość i złorzeczenie
Ogarniająca trzewia i umysł

Wychodzę…
Inni zdają się bawić wyśmienicie

autor

dotka

Napisany: 2007-04-21 Dodano: 2007-04-21 18:19:26

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie