Grusza

Stoi grusza w ogrodzie obok
Bojowe barwy już przybrała
Trochę zrudziała
Z zazdrości pozieleniała
Biedna, osamotniona
Ze wstydu poczerwieniała

Wychudła lekko
Ze zmarszczkami
W które wieje jesienny wiatr
Niezauważana, niepotrzebna
Sąsiad mówił, że do ścięcia
Że na opał jest w sam raz
Na nią przyszedł czas

Ale patrz!
Jakaś magia, jakieś dziwy
U szczytu rój motyli!
Trzepoczą na wietrze
Mieszają powietrze
Od kolorów tęczy nazywane
Czy to złudzenie?

Ale cicho!
Słucham jak raz milkną- liści szept
Jak raz wrzeszczą
Gałęzie suche, teraz oblegane
Tłuste od chmary dziennych ciem
Już teraz wiem! Już teraz wiem!
Nazajutrz pozostanie po niej cień

autor

niesia

Napisany: 2009-10-17 Dodano: 2009-10-20 22:20:10

Ten wiersz przeczytano 785 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie