Grzebiąc w mózgu

nie wieżcie pozorom...

Unosząc się ponad stertą liści poprószonych
Ciepłą od oddechu chlapą śniegową
Myślę o wieczności, czuje jak nadchodzi
Choć liście czerwone są nie od jesieni
A ktoś inny płacze, kiedy inny walczy
I uderza pięścią, ja tego nie czuje
Zimno nie istniej, chociaż jestem wiatrem
Pale papierosy dwa swoje ostatnie
Usiadłem na dachu ostatni raz patrzę

Nim odlecę w nicość głębi co z umysłu
Próbuje wyszarpać skrawki świadomości
A raczej tej pod, co nęci od zawsze
Myślę, że nie myślę i tak chce oszukać
I czekam na moment by z niej coś ukraść
I sam nie wiem dlaczego wciąż się nie udaje
Choć nie jest to często zadaje pytanie
Dlaczego to robię – nie znam odpowiedzi
Potrzeba tak od dawna po prostu we mnie siedzi
I nie chce wstać ni się położyć
A czasem jest trudno tak z nią żyć

Wiec siedzą tak czekam i czekam...


Unosząc się ponad stertą liści poprószonych
Ciepłą od oddechu chlapą śniegową
Myślę o wieczności, czuje jak nadchodzi
Choć liście czerwone są nie od jesieni
A ktoś inny płacze, kiedy inny walczy
I uderza pięścią, ja tego nie czuje
Zimno nie istniej, chociaż jestem wiatrem
Pale papierosy dwa swoje ostatnie
Usiadłem na dachu ostatni raz patrzę

Nim odlecę w nicość głębi co z umysłu
Próbuje wyszarpać skrawki świadomości
A raczej tej pod, co nęci od zawsze
Myślę, że nie myślę i tak chce oszukać
I czekam na moment by z niej coś ukraść
I sam nie wiem dlaczego wciąż się nie udaje
Choć nie jest to często zadaje pytanie
Dlaczego to robię – nie znam odpowiedzi
Potrzeba tak od dawna po prostu we mnie siedzi
I nie chce wstać ni się położyć
A czasem jest trudno tak z nią żyć

Wiec siedzą tak czekam i czekam...

autor

deMargo

Napisany: 2004-11-24 Dodano: 2005-01-26 14:30:56

Ten wiersz przeczytano 409 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie