Historia pewnej milosci...

Czas nie leczy ran... On tylko przyzwyczaja do bolu...!!!

Zamykam oczy...
Biegne na drugi brzeg...
Po gladkiej tafli przemieszczam stopy...
Wiatr wywiewa mi z wlosow resztke wczorajszej modlitwy...
Nabieram w dlonie krople wlosy i obmywam nimi twarz.
Wciaz jeszcze jest na niej brud twoich wszystkich pocalunkow...
Slonce nadaje kolor oczom wyblaklym,
promienie przeswietlaja cieniutkie wlosy.
Malenkimi sciezkami zbaczam ze sciezki,dochodze do alejki gdzie kwitna wrzosy.
Zatracam sie w pakach wsrod zapachu trawy,a serce kolysze sie wolnym temtem...
Kiedys byles tu ze mna,deszcz splywal ze lzami...
Przysiegales mi milosc pod starym debem!!
Czas stanal nam w miejscu,najpiekniejsza z zycia chwila...
Popatrzales w moje oczy..wypusciles z rak kolorowego motyla!!
Ta istotka tak mala frunela ku niebu,niesiona anielskim spiewem.
A my zakochani,wsluchani w szelest wiatru,tanczylismy walca pod starym drzewem...
Wsrod platkow wrzosy,wpatrzeni w zachod slonca,zapomnielismy co to sennosc!...
Lecz nagle chmury zakryly slonce...
Zaczela panowac ciemnosc...
Wiatr pokryl laki,piorun zlamal drzewa,odeszla bloga tkliwosc...Motyl upadl na ziemie polamal piekne skrzydla...
Z NIM UMARLA NASZA MILOSC!!!


Powracam wiec dzis do chwil tych radosnych,myle szelest wiatru z twym glosem...
Biegne jak szalona wsrod makow i motyli...
...
Majac nadzieje ze czekasz gdzies pod wrzosem!!

autor

BaSkA1989

Dodano: 2007-04-26 10:14:27

Ten wiersz przeczytano 597 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie