Historia...dwóch braci....

Przeszłość....tak wiele mówi...

A gdy do Polski, Moskalski wszedł już lud,
poczułem, że na gardle kacapski leży nóż..

Wsadzili mnie gdzieś w wagon,
wieźli mnie do nikąd...
Jechałem świńską klasą, trupów żywych tłum...
Ledwo się wcisnąłem, zdusili prawie mnie...
I nagle...radość...łza w oku kręci się....
Z drugiego końca, ktoś dojrzał mnie!!

To brat mój ukochany,
jakie to szczęście, żyje!
Wylizał swoje rany!...

Przeciskam się przez tłum,
wciąż czuję odór, wciąż widzę
trupów sznur...

Padamy w swe ramiona,
żaden z nas nie puszcza.
I z żalem lejąc łzy,
całuję brata w usta!

Choć spokój- żeśmy znów razem,
to ciągle strach zagląda w oczy,
gdyby nie ten kacap, z bratem bym wyskoczył...

Usypia nagle wróg, ktoś nożem w
niego cisną...Wolności drzwi otwieram,
Skaczę razem z bratem...Wolność!!....
Jemu nic...Ja umieram.....

tak dawno....a jakby dziś....

autor

ZIULA

Napisany: 2004-09-27 Dodano: 2005-03-29 18:44:50

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie