HONOR W POGARDZIE
Jakaś zawiść czai się w tobie,
niestrawione resztki nadziei,
pewne zmiany w korze mózgowej,
gdy wychylasz goryczy swej kielich.
U zarania nazwano głupotą,
każde waśni płonące ognisko,
puste słowa wylewasz jak błoto,
żywiąc żal do wszechświata o wszystko.
Nawet honor mając w pogardzie,
choć być może nie twoja w tym wina,
jakiej wiary uczyli ojcowie,
takie łaski dziś spłyną na syna.
autor
geddeon39
Dodano: 2011-09-05 00:09:59
Ten wiersz przeczytano 1332 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Jakbys pisał o sobie, ty wywołałeś zgrzyty na beju
których nigdy az takich tutaj nie było. Rzuciłeś
wyzwiską jakimi nikt tutaj nie rzuca. Jesteś biednym,
skrzywdzonym człowiekiem i za to obwiniasz świat ale
nie siebie-najciemniej pod latarnią. Widzisz u kogoś
belkę ale źdźbła u siebie już nie. Żyjesz w świecie
wirtualnym a nie realanym i każda krytyką toczy u
ciebie pianę. Wmówiłeś sobie i TWA żeś wielki, Daj
swój jeden chociaż wiersz na portal nie towarzyski jak
tu ale poetycki a zobaczysz że jesteś nikim a wtedy
nauczysz się przyjmować krytykę. Ja od debili, chamów
itp nie wyzywam a ty tak robisz. Pomyśl spokojnie a
potem zwracaj uwagę innym.
bardzo mądry wiersz z morałem
Czym skorupka za młodu:)