idąc przez życie
droga wiodła daleka
nad spienionych fali oceanem
wiatr czernią targał
chmury rozszalałe
odnalazłam dłonie
czyjeś dłonie
szronem osiwiałe
dłonie nie twoje
krzyk mew
ostatni oddech
i ciemność
ktoś zgasił słońce
nic się nie dzieje
ziemia nie drży w posadach
autor
polesiaczar
Dodano: 2014-05-05 22:37:27
Ten wiersz przeczytano 713 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
dzięki za odwiedziny
...często idąc przez życie ktoś mam światło gasi,a
gdzie znaleźć Twój bloog.
smutno i bardzo ciekawie
życie bywa okrutne...
Podoba mi się, dobrze oddaje niespełnione pragnienia,
rozczarowanie i smutek :)
Daje do myslenia ,bardzo piekny !!!!pozdrawiam
wiosennie!
poruszajacy wiersz pozdrawiam
Ciekawy wiersz.
Czy się naprawdę nic się nie działo?
ziemia w posadach nie zadrżała?
Pozdrawiam
Dobrej nocy życzę:)
wiosna budzi nowe miłości snadnie
jak będzie szczera nie upadniesz
pozdrawiam:)
Przejmujący wiersz ,,,pozdrawiam