Idea

Nie patrz tak na mnie,
tak!, na mnie!,
jestem w nim,
jestem też w Tobie,

Twoja próżność,
pochłania mnie dogłębnie,
dziecko moje,
powstań,
już nie klęcz,

Zmień swe spojrzenie,
nie te surowe,
nie te z u góry,
Pokaż, że jesteś,
dziełem natury,

Ulepionyś z prochu,
w ten w proch się,
obrócisz,
Nie trać więc czasu,
Zmieniaj,
idee porządków,

Gdy przyjdzie kres bytu,
gdy przyjdzie dzień sądu,
jaki swój dowód,
posłuszeństwa złożysz?

Gdzie Twe uczynki,
dla blizniego swego,
gdzie dobre słowo,
a gdzie pouczenie złego?

Zmień swą idee,
póki czas, zmieniać,
powstań na nowo,
póki ludzkich westchnień,
Tobie, nie żal..

autor

Marcin221190

Dodano: 2009-03-18 17:50:40

Ten wiersz przeczytano 709 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie