Ideał sięgnął bruku

Roztrzaskałem się o bruk
spadając z zakichanymi
resztkami idealizmu
którego nie chciałaś

Beton jest dobrym miejscem
na kolejne dyskusje
o dysfunkcjach zrozumienia
jutro rankiem nadejdzie

Nim słońce wzbudzi ptaki
marzenia śnić na jawie
wśród połamanej kopii
rycerzem jestem żadnym

Jak włóczęga zadaję pytania
z prośbą o pomoc rozmowę
wzgardzasz przechodniu smutkiem
połamanymi skrzydłami wiary

Nadzieja zdycha ciężko dysząc
pochmurne niebo kołysze ziemią
bruk domem moich ideałów
czytając uśmiechnij się Serce

autor

Slooniu

Napisany: 2010-11-22 Dodano: 2010-11-22 00:09:57

Ten wiersz przeczytano 1071 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie