Idealna rodzina

Spokojne popołudnie - rodzina przy stole,
jak nigdy obecnością swej zachwyceni ideą.
Ktoś szeptem rzucił część myśli swojej.
już spokój po cichu ucieka frontowymi drzwiami
- miłość otwartym w pół oknem wyleciała.
Huk upadającej nadziei...

Wyrywając sobie strzępy lepszej energii,
wykrzykują kłamstwa drżącymi wargami.
zachwiana ich pewność,
sił nie wystarcza.
Huk upadającej nadziei...

Mówią, że już po wszystkim,
łudząc się o lepsze jutro.
Bezkresnie tłumiąc złości gniew.

autor

this*day

Napisany: 2006-05-15 Dodano: 2006-05-15 14:27:47

Ten wiersz przeczytano 753 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie