idź
idąc stale przed siebie
czujesz wiatr w ramionach
patrzysz ale idziesz gdzie ?
nie ważne byle by nie skonać
oczy są puste tyle już widziały
serce w blizny okute umysł zatracały
ruchy niby nawyki z sieci utkane
drogi są kręte od narodzin nie znane
Ty krok za krokiem jak ślepiec powtarzasz
potykasz się co chwile ale czy nadążysz
wstawać ?
autor
majk
Dodano: 2011-11-08 00:00:07
Ten wiersz przeczytano 382 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Bardzo ładny, optymistyczny, iść ciągle iść...
Pozdrawiam + zostawiam
nie ważne czy nauczymy się chodzić ważne byśmy umieli
wstać gdy upadniemy a życie to nasz największy w tym
nauczyciel
Tak w życiu bywa nieliczni mają prostą drogę przed
sobą, a większość pod górkę*) Trzeba nauczyć się
czerpać z życia to co ono z sobą niesie :) radość
smutek,czasem łzy i nadzieję na lepsze jutro... bo
właśnie takie życie nas hartuje i wzbogaca! :)
Ja kocham życie, bo Ona zawsze jest w moim tle!
Gratulację wiersza :)
Tak w życiu bywa nieliczni mają prostą drogę przed
sobą, a większość pod górkę*) Trzeba nauczyć się
czerpać z życia to co ono z sobą niesie :) radość
smutek,czasem łzy i nadzieję na lepsze jutro... bo
właśnie takie życie nas hartuje i wzbogaca! :)
Ja kocham życie, bo Ona zawsze jest w moim tle!
Gratulację wiersza :)
ważne by celu nie zgubić:)