,,Ikar współczesności

Dostałem skrzydła, by wzbić się w powietrze,
Z ziemi cywilizacji, w chmury bezwietrzne.
Nie spotkała mnie przecież taka okazja,
Może to uczuć mylnych będzie eutanazja?

Nie chciałem przecież źle, zachłanny nie byłem,
Chciałem wzbić się wyżej, wierzyłem bez chciwości,
Byłem pewien, bez strachu do celu dążyłem,
Choć trochę w tym czynie było niepewności.

Czy zdołam spoglądać na ludzi z wysokości,
Czy jestem zdolny unieść więcej, niż jestem w stanie,
Pamiętać muszę o ostrożności,
Czekam aż Słońce się oswoi, razić mnie w oczy przestanie.

Czemu okazałem się Ikarem bez skrzydeł.
Dlaczego spadam, gdy już tak blisko byłem Słońca.
Już końcami palców promieni dotykałem,
Tuż potem spadałem w otchłań.

Wszystko rozmazane, oczy zamglone myślami innych,
W uszach świst wiatru, czuje zapach ziemi,
Umysł pyta, czemu ja, przecież jestem tym z niewinnych,
Zaraz stracę obraz i pewnie mój świat znów się zaciemni.

autor

rav

Napisany: 2007-08-01 Dodano: 2007-10-30 19:03:43

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie