Istnienie

Jesteś...
odległa, zapatrzona w dal,
z szeroko rozszerzonymi źrenicami.
zamknięta w szklanej kuli życia,
jak rwąca rzeka przepełniona emocjami
promykiem nadziei, splątaną apokalipsą.

Jesteś...
Feniksem ludzkich zdarzeń,
pomostem życia i śmierci.
zagubiona i bezradnie
w bezmiar istnienia zapatrzona.
Nieskończenie odległa...samotna.

Jesteś...
okiem cyklonu,
żywiołem niszczącym sens istnienia.
Darem namiętności,
przekleństwem miłości,
ułudą niewinnej radości.

Jesteś...
lodowatym podmuchem uczucia,
życiodajnym mrokiem,
krwią płynących ran cierpienia.
czarno-białą mozaiką ludzkości.
Ostatnim wyziewem rozpaczy tchnienia

Jesteś...
zniszczeniem i kataklizmem,
potęgą niewysłowioną,
żalem uczucia rozgoryczoną,
pustym prezentem od życia.
Jesteś...będziesz...

„Dla tych co umarli za życia”

autor

Beatris

Napisany: 2008-04-14 Dodano: 2008-04-14 08:47:42

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie