Iż potrzebuję już pomocy

Aniele stróżu wspomóż w biedzie,
bo chociaż nie chcesz musisz wiedzieć,
iż potrzebuję już pomocy,
tak samo w dzień jak i też w nocy.

Przybądź bo wzywam cię usilnie,
byś się przyłożył i to pilnie,
do czego stworzył ciebie z woli,
pan który krzywdzić nie pozwoli.

Rusz swoje skrzydła, porzuć nudę,
wszystko co zrobisz będzie cudem,
na to ja liczę w swej małości,
gdyż doświadczyłem moc przykrości.

Byłem zbyt ufny czyjejś chęci,
a ta zaczęła mną tak kręcić,
że uwikłałem się po szyję,
w to czym splamiony teraz żyję.

Nie nazwę tego dość dosadniej,
bo tkwię od dawna w grząskim bagnie,
I mało tego, prawie tonę,
tak jest me życie popieprzone.

Przybądź Aniele bo cię proszę,
chociaż błagalnych słów nie znoszę,
jestem daleki o słabości,
ale czas życiu mówić…dość ci.

Dość mi oszustwa które zjadam,
tym samym w obłęd prawie wpadam,
spostrzegam wszystko lecz inaczej,
a tego sobie nie wybaczę.

Chciałbym ocenić siebie szczerze,
jestem zaprzańcem, w nic nie wierzę,
ale nadeszła pora…wiem,
kiedy człek zderzył się ze złem.

Dlatego wznoszę swe błaganie,
Aniele co tam gdzieś w oddali,
nad ludzką dolą masz czuwanie,
zechciał wysłuchać moich żali.

autor

Grand

Napisany: 2008-09-28 Dodano: 2009-03-05 09:52:39

Ten wiersz przeczytano 451 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie