Ja

Głowa spuszczona a w oczach strach.
- Mała dziewczynka, którą dobrze znam.
Stoi, a oczy wlepione w marmurową płyte ma.
Płomienie świec, w których widzisz jej twarz.

Ona nie wie gdzie jej dom.
On spłonął wraz z nią.
Na stosie samobujców życia swego.

To widzę w odbiciach krzywych luster,
To słyszę w głuchej ciszy,
To czuję wyskakując z okna,
To myślę, gdy wnet się budze.

A ta mała dziewczynka wciąż stoi tam...

Dłonie od krwi,
Oczy od łez,
Usta od słów.
Wszystko tak samo bez nadzieii.
Wszystko tak samo gorzkie i zwiędłe.

Mała dziewczynka stoi przed marmurowym pomnikiem w blasku świec.
Na ustach jej widzisz grymas...
Wymuszony uśmiech do czarno-białej fotografii,jaką jest życie w kolorowej ramce.

Lecz ona nadal nie wie gdzie jej dom...

autor

Szelest

Dodano: 2007-08-31 14:20:49

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie