Ja Anioł

Wyobraźnia zaczyna pulsować jak otępiający ból głowy.
Dzikie wyobrażenia o tym co będzie.
Chcąc wierzyć, naiwnie przytakuje wszystkim.
Gołymi stopami dotykam zimnych kafelek.
Wsłuchując się w ciszę, której nie znoszę.
Brakuje mi ciepła i tych pięknych słów.
Czy powrócą piękne chwile rozkoszy.
W dłoni trzymam korale.
Palcami głaszcze ich powierzchnie.
Są takie niewinne.
Ich kolor szmaragdowy przypomina lato z dzieciństwa.
Pragnę poczuć też zapach, moje zmysły są żądne krwi.
Lecz wszystko odeszło, czy ja żyje?
Pozbawiona uczuć, łez, przyjemności.
Tak, już wiem. Jestem Aniołem.

autor

Onyks

Dodano: 2010-06-22 23:06:36

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie