Ja jestem Papkin

Ja jestem tuman, gbur i buc,
mnie gdyby można było móc,
to by się lało cienkim prętem,
za słowa świeżo z ust wyjęte.

Ja jestem Papkin na rozłogach,
świętość mi też nie bywa droga.
Riposty rzucam nawet cięte,
budując zdanie w mowie dęte.

Ja jestem cham nieokrzesany,
mnie omijają wszelkie ramy,
nie mieszczę się spijając mięte,
słowem co świeżo z ust wyjęte.

Ja jestem Papkin na pustyni,
który wojenkę słowną czyni
riposty rzucam nawet cięte,
budując zdanie w mowie dęte.

Ja jestem zero do kwadratu,
postawię się całemu światu.
Mogę przez świat ten być skopany,
za słowo jadem doprawianym.

Ja jestem Papkin sam na świecie,
takiej postaci nie znajdziecie.
Choćbyście mądrość wielkich wzięli,
od poniedziałku do niedzieli…

autor

Grand

Napisany: 2013-04-11 Dodano: 2013-04-12 00:05:29

Ten wiersz przeczytano 1799 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie