Ja krasnal
Umysł mam słaby w miłość nie wnikam
A jednak serce każe dotykać
Tych co upadli Dedal czy Ikar
I moje słowo będzie wręcz wnikać
Każdego co zgubił własnego siebie
Z matką naturą Królową Ziemi
Złote jesienne liście przyniosę
Ja krasnal barwny życie uniosę
Ziemi nie ruszam choć taki mały
Kolorem budzę w ogródku skały
I jak małego z przed domu schować
Z wiosną na pewno będzie od nowa
autor
poeta33
Dodano: 2017-01-08 15:45:20
Ten wiersz przeczytano 460 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Każdy z nas na swój sposób jest krasnalem :) Także
takim nieco ogrodowym, pozdrawiam.
Tak myśle:-)
Miłego:-)