A ja nie potrafię...
A ja nie potrafię już pisać wierszy,
pustka w głowie bez granic się szerzy,
słowa zamiast układać się w jakiś sens,
uciekają bardzo daleko gdzieś.
Niesforne literki mnie nie słuchają,
nawet przekupić się wcale nie dają,
a ja już biedna i zagubiona
nie wiem jak tę pustkę pokonać.
Zdenerwowana załamałam ręce.
Czy już nie napiszę nic nigdy więcej?
Gdzie przeleję swe smutki i swe radości?
Przecież me serce ich wszystkich nie
pomieści.
Gdy tak się cały dzień dziś
zamartwiałam,
bazgrołeczkę tę małą wieczorem
napisałam,
lecz nadal nie wiem co robić mam,
może ktoś mi pomoże, jakąś radę da.
W końcu do głowy wpadła dziwna myśl:
może czas już na wierszową emeryturę
iść…
Komentarze (13)
czytając ten wiersz odniosłam wrażenie, że
rzeczywiście masz rację z tym odejściem na wierszową
emeryturę, bo tak prawdę mówiąc - jest tragiczny. ale
czytałam jeszcze dwa później dodane i tamte są
zdecydowanie lepsze...
...wiesz ze piszesz wciąż fachowo...i dla serca
ciepło ,zdrowo....
a cóż to za słowa?? gdyby poeta nie potrafił pisać to
by nic nie napisał...tego się nie zapomina to po
prostu jest....dzieje się...i ty to potrafisz
wiec...chyba nie muszę mówić...
Ha!! ani się waz!! niedobrusku!! :) pewnie nawet gdy
kichniesz juz jest tysiąc pomysłów!!Nawet gdy tak
pomyślałaś już coś z tego wynikło widzisz!!!
Pisz..pisz i pisz..a gdy juz nie będzie o czym to pisz
o tym ze już nie ma o czym pisać!!!:):):)Jak by co! to
jestem!!
hehehe, jak na brak weny to całkiem niezły wiersz
powstał. Pamiętaj nic na siłę, prędzej czy później
słowa same przychodzą i cisną się na papier :) Sama
przez to przechodzę, więc wiem jak się czujesz...
a jednak potrafisz... jestem pod wrażeniem słów
ujętych w Twoim wierszu... na pisanie wierszy nigdy
nie jest się za młodym ani za starym... natchnienie
przychodzi w najmniej oczekiwany momencie... na siłe
go nie przywołamy... czytając ten wiersz mogę
stwierdzić, że do Ciebie chyba wróciło... :) brawo!
Samo narzekanie o tym, że nie ma co pisać, stworzyło
całkiem fajny wiersz.Przyjemna lektura, tak nam
piszącym- bliska sercu.
Adminko kochana rozśmieszyłaś mnie do łez, u Ciebie
nie dostrzegam symptomów emerytalnych, coś Ty! Jesteś
kryształowo doskonała, subtelnie rozbrajająca, Itaka
pióropuszowa, jak każda wrażliwa poetycka dusza..a ja
Cie mówię popatrz na śnieżek, a już śmieje aniołek
malutki, popatrz na słońce, w nich mieszkają
krasnoludki i zerknij w me oczy, a co tam zobaczysz?
Szeroki uśmiech serdeczności od Ewy
...wena tworcza raz jest raz jej nie ma, wiec nie ma
powodu do niepokoju,,,a ten wierszyk calkiem ladny,
wiec nie jest tak zle...
Niestety tak to bywa. Każdy z nas czuje czasem pustkę
w różnych miejscach - w głowie, w sercu, w dłoni ...
Ale na szczęście to mija ...
Wszystko, co osiągnął rozum ludzki, tenże sam rozum
musi rozwiązać.
Wiesz ja tu nie widze aby brakowało ci czego kolwiek
.Wyszło zupełnie ok mnie się podobaja twoje słowa .
Nie jest tak źle z tym pisaniem.Całkiem fajny wierszyk
wystrugałaś.