Ja-okruch pamięci...
I znów się spotykamy..
Przypadkiem dotykasz mojej dłoni
Twój uśmiech otwiera nowe przestrzenie..
Jesteś tym,który jest..
Jesteś wirem czasu..
Patrzę jak odchodzisz na drugą stronę
ulicy
i znikasz w tłumie..
Tymczasem ja podnoszę dłoń do ust..
Jestem tym,który przemija..
Okruchem pamięci...
autor
Shane
Dodano: 2007-12-11 12:10:38
Ten wiersz przeczytano 479 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Trichę smutny, romantyczny wiersz ...hm
Dobrze napisany nie przerasta formą a mówi wiele.
okruchem pamieci ale jest Zbieramy je cłąe zycie i
wspominamy w stosownej chwili.