jabłoń
wiosną
ciepła jak matka
w skowronkach
poduchy puchowej
latem
otoczona dziećmi
jabłkami rumianymi
od wesołych spadów
na jesieni
smutna
już nic nie urodzi
tego roku
zimą
przykryła białą
kołdrą niemocy
co rok starsza
pociesza się
daje cień
potem ogień w kominku
autor
Mms
Dodano: 2016-06-03 18:55:04
Ten wiersz przeczytano 1728 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (54)
Dzięki Roxi - ok. dopisałam.
Pozdrawiam cieplutko
stań się - uciekło
Mms nie poczuj tego za złośliwość
po prostu nie czuję tego wiersza
czuję za to jak byś napisała go na siłę aby coś
napisać - a przecież potrafisz tylko się na moment
gałązką jabłoni
W każdej porze piękna.
Dzięki Jastrzębiu-bo widzę,że jesteś.Miłego wieczoru
Świetny wiersz Pozdrawiam serdecznie.
No, dzięki za ciepłe przyjecie wierszyka. Kłaniam
nisko...:)
krok po kroku
cztery pory roku...
+ Pozdrawiam serdecznie :)
jakie miłe melodyjne porównanie cyklu życia do
jabłoni. Małgosiu zachwyciłam się Twoim wierszem
Pozdrawiam serdecznie:)))
Ładnie o życiowych cyklach. Przypomniało mi się jak
ojciec (żartowniś) droczył się z mamą mówiąc: "Drzewo,
ktore nie rodzi, należy wyciąć":) Miłego wieczoru.
jabłoń jest jak kobieta.
Jabłoń odkryła przed nami wszystkie swoje oblicza.
Wygląda pięknie!
Pięknie o jabłoni,która w różnych porach roku inaczej
wygląda.Miłego Mmsku.
Na szczęście tak naprawdę wszystko przed jabłonią
Piękny wiersz o jabłoni. Ja również piszę o drzewach.
Jest w nich niezwykłe piękno. Serdecznie pozdrawiam