...Jak jest, nie wiecie...

Ufam, że ten wiersz wiele zmieni w moim życiu. Zmieni dzięki Wam, drodzy Rodzice...

Chcielibyście, żebym wprost idealna była,
tak jak sobie kiedyś wymarzyliście.
Żebym zawsze jak robot chodziła,
tak właśnie bardzo chcielibyście.

Lecz wątpię, żeby kiedykolwiek to się spełniło,
Mimo że szczerych chęci mam w sobie niemało.
Wiem, że byłoby Wam wtedy bardzo miło,
gdyby tak, jak Wy chcecie wkrótce się stało.

Zrozumcie mnie jednak, ja nie potrafię tak
I przykro jest mi, gdy wciąż za to każecie.
Jeszcze trochę i zostanie po mnie nędzny wrak.
Jak w tej chwili cierpię, nawet nie wiecie...

Czy tak trudno jest zaakceptować zachowanie moje?
Przecież się staram, by w oczach Waszych najlepszą być!
To dla Was przecież znoszę przeróżne życia znoje,
A Wam nigdy tych moich dokonań nie jest syć...

Wierzę, że to, co teraz napiszę, choć trochę zrozumiecie,
ja naprawdę niedługo przekroczę wytrzymałości granice.
Mam nadzieję, że trochę mniej wymagający się staniecie...
Tylko o tą małą rzecz, tylko o to Was proszę, drodzy Rodzice!

autor

Aisha_14

Napisany: 2007-02-16 Dodano: 2007-02-16 17:32:45

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie