Jak kamień w bucie

Nic nie jest ekscytujące
Nudzi mnie życie bez ciebie
Nie ma uśmiechu
Radości
Nie znoszę płuc przez które żyje
Nienawidzę mózgu
Myśleć mi karze o tobie
Wydłubie swoje oczy bo ciągle wyglądają ciebie
Jesteś kamieniem co uwiera mnie w bucie
A moja droga jest pustynią żwirową
Nigdy nie pozbędę się kamieni
W sercu i w butach
I tak w kółko ja je wyrzucam a one wpadają na nowo
Chyba zacznę chodzić boso……

autor

PENTHAGRAM

Napisany: 2006-04-29 Dodano: 2006-04-29 23:04:15

Ten wiersz przeczytano 1038 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie